Köken itibariyle İtalyanca olan Çaçaron, çenesi düşükyere konuşan, çevresindeki insanları gevezeliğiyle bıktıran kimselere denir.
İtalya’nın en önemli hatipleriden olan Çiçero (MÖ 106-43) tarihte iyi konuşmanın ya da hitabet sanatının yaratıcısıdır. Öyle ki, Çiçero konuştuğunda ikna edemeyeceği kimse olmuyordu.
Çaçaron da Çiçero’nun hitabet yeteneğinden üretilerek günümüze kadar ulaşabilmiştir. Çağımızda her ne kadar bu sözcüğün kullanılması rafa kaldırılmış olsa da onun yerine geveze, çenesi düşük tabirleri kullanılır.
Bu tür kişiler anlattıklarını karşısındakilere daha net biçimde aktarmak için türlü söz cambazlıklarına başvururlar. Buradakiamaç, konuştuğu kişiyi sözleriyle, hitabetiyle susturmaktır. Çaçaronlar haklılıklarını ispat etmek için hiç susmadan konuşurlar. Bunlara latincede demagog denir.
Çaçaronla günümüzde eşdeğer anlamda kullanılan başka tanımlar da vardır. Bunlar; çelçene, çenesi kuvvetli, çenebaz, bizlah, lakırdı ebesi, boşboğaz, çeneli olarak sayabiliriz.
